Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία – Η διδασκαλία των ξένων γλωσσών στο Δημόσιο Σχολείο

Ιαν 25, 2016 Evangelos Sitas Featured, ΓΕΝΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Χωρίς κατηγορία 0

---

 

Των Συλλόγων καθηγητών Ισπανικής και Ιταλικής γλώσσας.   

Πρόταση για τη διδασκαλία ξένων γλωσσών (ισπανικά, ιταλικά) με χρηματοδότηση από κονδύλια του ΕΣΠΑ-ΣΕΣ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης το 2001, θεσμοθέτησε την πολλαπλογλωσσία, η οποία αποτελεί τη σύνθετη ικανότητα που σχηματίζεται όταν ο μαθητής έρχεται σε επαφή με διάφορες γλώσσες και πολιτισμούς. Οι ξένες γλώσσες διδάσκονται μαζί με τα στοιχεία πολιτισμού και το άτομο αποκτά, διαπολιτισμικές δεξιότητες ή δεξιότητες διαμεσολάβησης, πέρα από τις καθαρά γλωσσικές γνώσεις, τις δεξιότητες κοινωνικές. Η επαφή με πολλές γλώσσες σε μέσο επίπεδο και πολιτισμούς αντί των λίγων και σε υψηλό επίπεδο αποτελεί σημαντικό εργαλείο κατά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, διότι οι μαθητές συνειδητοποιούν την ύπαρξη «άλλων» πολιτισμών μαθαίνουν να αποδέχονται τον «άλλο» και να συμβιώνουν ειρηνικά μαζί του.
Ας σημειωθεί ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει το θεσμό της πολλαπλογλωσσίας.

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα:

• Η διδασκαλία των ξένων γλωσσών στη Δημόσια Εκπαίδευση είναι απολύτως απαξιωμένη και υποβαθμισμένη. Οι ξένες γλώσσες δεν διδάσκονται αποτελεσματικά και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΓΛΩΣΣΙΑ.
• Η διδασκαλία της Αγγλικής είναι υποχρεωτική από την Γ’ Δημοτικού ενώ τα Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά και Ισπανικά ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι αποτελούν γλώσσες επιλογής (οι δύο πρώτες γλώσσες από την Ε’ Δημοτικού μέχρι την γ’ γυμνασίου και με επιλογή στο λύκειο, οι δύο τελευταίες μόνο στο γυμνάσιο).
• Στην πράξη, τα Ιταλικά και τα Ισπανικά είναι απολύτως αποκλεισμένα. Η διαδικασία ένταξης των δύο αυτών γλωσσών στη Δημόσια Εκπαίδευση ξεκίνησε έπειτα από δεκαετή καθυστέρηση, στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Μετά από επιτυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα τριετούς διάρκειας, ο κλάδος των Ιταλικών συστάθηκε το 2008 και αυτός των Ισπανικών το 2009. Η ζήτηση εκ μέρους των μαθητών υπήρξε πολύ μεγάλη και για τις δύο γλώσσες. Παρόλα αυτά, τον Ιούνιο του 2011, η επιλογή της Ιταλικής ή της Ισπανικής από τους μαθητές καταργήθηκε βίαια με την υπ. αριθμ. πρωτ. 71103/Γ2/24-06-2011 Υπουργική Απόφαση που φέρει  την υπογραφή της τότε Υφυπουργού κας  Χριστοφιλοπούλου, διότι έθεσε ως προϋπόθεση  για τη διδασκαλία της 2^ηςξένης γλώσσας την ύπαρξη οργανικής θέσης εκπαιδευτικού στα σχολεία. Οι μαθητές δηλαδή είχαν μεν τη δυνατότητα να επιλέξουν  στο Γυμνάσιο τα Ιταλικά και τα Ισπανικά αλλά πρακτικά δεν μπορούσαν να τα διδαχθούν!

Συνέπειες της παραπάνω πολιτικής:

• Χιλιάδες παιδιά τα οποία επιθυμούν να μάθουν Ιταλικά και/ή Ισπανικάστέφονται υποχρεωτικά στην ιδιωτική εκπαίδευση. Οι γονείς επιβαρύνονται οικονομικά, διότι η εκμάθηση ξένων γλωσσών δεν θεωρείται πολυτέλεια, αντιθέτως είναι βασικό εργαλείο για την κινητικότητα και την ενσωμάτωση στην πολιτική ζωή, την πρόσβαση στη γνώση και σημαντικό εφόδιο για την εργασία.
• Τα Ιταλικά και τα Ισπανικά είναι τα ΜΟΝΑ ειδικά μαθήματα που δενπαρέχονται δωρεάν ενώ ζητούνται στις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή των μαθητών στην ιταλική και ισπανική φιλολογία.
• Οι δυο κλάδοι των καθηγητών περιθωριοποιούνται, καταδικάζονται στην υπερεκμετάλλευση εκ μέρους των ιδιοκτητών φροντιστηρίων και στην ανεργία.
• ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Το ελληνικό σχολείο διδάσκει τις 3 κυρίαρχες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά), παρέχει δηλαδή τη δυνατότητα στους μαθητές να αποκτήσουν πρόσβαση στους κυρίαρχους πολιτισμούς, να τους γνωρίσουν και κυρίως τους εκπαιδεύει από νωρίς στο να τους αναγνωρίζουν ως τέτοιους, Οι μαθητές οι οποίοι επιλέγουν την Ιταλική ή την Ισπανική γλώσσα καθώς και οι καθηγητές που τη διδάσκουν είναι a priori υποτιμημένοι και πολίτες β’ κατηγορίας από την πολιτεία, η οποία στην πραγματικότητα αντανακλά και αναπαράγει την ίδια την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
• ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Η επιλογή της εκμάθησης της ξένης γλώσσας από τους πολίτες μιας χώρας σχετίζεται α) με τη γεωγραφική εγγύτητα, β) τις ιστορικο-πολιτισμικές σχέσεις και γ) τις οικονομικές σχέσεις της χώρας όπου ομιλείται φυσικά η ξένη γλώσσα με εκείνης στην οποία διαμένουν οι μαθητές. Αυτοί είναι και οι λόγοι σύμφωνα με τους οποίους όταν εντάχθηκε η ιταλική και η ισπανική γλώσσα στο δημόσιο σχολείο η ζήτηση ήταν σημαντική, γεγονός που προκάλεσε κοινωνικό αυτοματισμό στους ήδη υπεράριθμους καθηγητές γαλλικής και γερμανικής, οι οποίοι σε πολλές περιοχές της Ελλάδας είδαν τα τμήματά τους να διαλύονται. Η ελληνική πολιτεία για άλλη μια φορά αγνόησε τις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες και προτίμησε να εστιάσει στην ψηφοθηρία. Δεν έχει καμία σημασία τι επιλέγουν οι μαθητές. Σημασία έχει τι εξυπηρετεί τα κομματικά συμφέροντα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο επί της ουσίας τα Ιταλικά και τα Ισπανικά δεν προσφέρονται στο ελληνικό σχολείο. Η κρίση είναι δικαιολογία η οποία καλύπτει τα ψηφοθηρικά συμφέροντα. Η κρίση δεν ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 όταν από τότε μπλοκαριζόταν η εισαγωγή της ιταλικής στη δημόσια εκπαίδευση.
• ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Η Ε.Ε. αναγνωρίζει 24 επίσημες γλώσσες και μέχρι και το 2015, οι γλώσσες εργασίας είναι η αγγλική, η γαλλική και η γερμανική. Από την Άνοιξη του 2016 οι επίσημες γλώσσες εργασίας της Ε.Ε. θεωρούνται οι Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική και η Ισπανική γλώσσα σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο οποίο προσέφυγαν σε συνεργασία η Ιταλία και η Ισπανία για γλωσσικές διακρίσεις και κέρδισαν την προσφυγή τον Γενάρη του 2016. Δεν ισχύει λοιπόν ΟΥΤΕ η δικαιολογία ότι στο ελληνικό σχολείο προσφέρονται οι επίσημες γλώσσες εργασίας της ΕΕ, την οποία χρησιμοποιούσαν όλοι όσοι ήθελαν να μπλοκάρουν την ισότιμη ένταξη της Ιταλικής και της Ισπανικής στη Δημόσια Εκπαίδευση.http://www.lastampa.it/2016/01/14/societa/non-solo-ingle
• ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Η Ελλάδα έχει πολλές δυσάρεστες πρωτιές, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Ως προς την ξενόγλωσση εκπαίδευση είναι η χώρα στην οποία 1) επιβάλλει το ποιες ξένες γλώσσες θα διδαχθούν οι μαθητές αποκλείοντας παντελώς τόσο την Ιταλική και την Ισπανική καθώς και τις γλώσσες των μεταναστών. 2) Ουδείς εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δεν μαθαίνει την ξένη γλώσσα στο σχολείο!  Η εκμάθηση της ξένης γλώσσας στη δημόσια εκπαίδευση είναι τόσο υποβαθμισμένη, ώστε θεωρείται αυτονόητο ότι οι μαθητές θα τη μάθουν στο φροντιστήριο. Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο διαρκεί τόσα χρόνια που πλέον μοιάζει στα μάτια των μαθητών και των γονιών φυσικό φαινόμενο!…
• ΠΡΟΣΟΧΗ!!!Το ελληνικό κράτος φροντίζει συστηματικά τη διατήρηση αυτής της κατάστασης με αποτέλεσμα να δημιουργείται το εξής παράδοξο κοινωνικό φαινόμενο. Από τη μια να επιβάλλεται στους μαθητές η παρακολούθηση και όχι ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ η εκμάθηση της ξένης γλώσσας το πρωί στο σχολείο, στο οποίο διδάσκουν ξενόγλωσσοι καθηγητές με σταθερό μισθό, δίχως καμία αξιολόγηση για το αποτέλεσμα της δουλειάς τους. Από την άλλη οι μαθητές το απόγευμα στο φροντιστήριο να πληρώνουν για να μάθουν είτε τη ξένη γλώσσα που τους επιβλήθηκε στο σχολείο (για να πάρουν και καλό βαθμό…), είτε κάποια άλλη την οποία το ελληνικό σχολείο δεν παρέχει, όπου εκεί θα τους τη διδάξει ο ξενόγλωσσος καθηγητής, ο οποίος αμείβεται με ψίχουλα και εν τέλει είναι αυτός ο οποίος θα τη διδάξει αποτελεσματικά!  ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Εργαζόμενοι ξενόγλωσσοι καθηγητές όχι απλά 2 ταχυτήτων, αυτό συνέβαινε προ κρίσης… Τώρα γίνεται λόγος για εργαζόμενους οι οποίοι κατοικούν σε απόλυτα διαφορετικούς εργασιακούς πλανήτες!

Η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ασκώντας μια διοίκηση με αριστερό πρόσημο επίλυσης κοινωνικών προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η διαπλοκή και η λαίλαπα των μνημονίων, μπορεί να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο ζήτημα.Είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης.
Βάση για την ανάληψη πρωτοβουλίας σε αυτή την κατεύθυνση αποτελούν οι δυνατότητες που προσφέρουν το νέο ΕΣΠΑ – ΣΕΣ (2014-20) καθώς και το “πακέτο Γιούνκερ”.  Με τη χρηματοδότηση αυτή είναι δυνατό:

• να διδάσκονται η ισπανική και η ιταλική το απόγευμα στα σχολεία. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια μεταβατική λύση μέχρι την ισότιμη με τις άλλες γλώσσες ενσωμάτωσή τους στο ωρολόγιο πρόγραμμα,
• η διδασκαλία των 2 γλωσσών να έχει τουλάχιστον τριετή διάρκεια,
• να υπάρχει διασύνδεση του προγράμματος σπουδών με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας (ΚΠΓ).

Με την υλοποίηση αυτής της πρότασης επιτυγχάνονται οι ακόλουθοι στόχοι:

1. Ανακουφίζονται δύο κλάδοι καθηγητών οι οποίοι ουσιαστικά είναι αποκλεισμένοι από τις εκπαιδευτικές διαδικασίες που αφορούν το μαθητικό πληθυσμό της χώρας και υφίστανται εργασιακές συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης (Συλλογική Σύμβαση 2,93 ευρώ μικτά/ώρα στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών).

2. Αρχίζει να αποκαθίσταται οι εμπιστοσύνη των πολιτών στο Δημόσιο Τομέακαι στη δυνατότητά του να ανταποκρίνεται αποτελεσματικά ως προς τα κοινωνικά αγαθά – παιδεία εν προκειμένω – που είναι υποχρεωμένος να τους προσφέρει

3.Αποδεικνύει έμπρακτα η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ότι μπορεί να δίνει λύσεις σε προβλήματα και να αποκαθιστά αδικίες.

4.«Βγαίνουν» τις γλώσσες του Ευρωπαϊκού Νότου από το περιθώριο και την υποτίμηση.

 

 

Fuente: http://www.stokokkino.gr/article/1000000000024380/

---